Glina nowoczesna i ekologiczna

Project Managment

Ostatnio coraz więcej osób zaczyna wykorzystywać materiały organiczne do budowy swoich domów, czy to ze względu na nowy styl życia, czy też poczucie ekologii. Każda z tych osób zaczyna zdawać sobie sprawę z związku między środowiskiem, w którym żyją, a własnym zdrowiem. Nie wszystkie materiały, które są dziś określane jako nieszkodliwe, mogą być postrzegane w ten sam sposób w przyszłości. Przykładem mogą być znane kleje azbestowe lub formaldehydowe. Dlatego dobrze jest wykorzystywać materiały, które pochodzą z natury i mają minimalne przetworzenie (dodatki chemiczne). W tym kontekście często wymienia się materiały konopne, słomę, drewno, kamień i co najważniejsze – glinę . Glina jest coraz częściej stosowana w budownictwie w postaci ścian ubijanych, niepalonych cegieł, a przede wszystkim w postaci tynków glinianych, czyli struktur glinianych .

Glina ma wiele pozytywnych cech, które można wykorzystać w najpełniejszym zakresie w budownictwie. Ma doskonałą zdolność wchłaniania wilgoci atmosferycznej co najmniej trzy razy szybciej niż powszechnie stosowane materiały (beton, tynk wapienno-cementowy, drewno), a następnie stopniowo uwalnia go z powrotem do wnętrza. Właściwość ta jest wykorzystywana głównie w miesiącach zimowych, kiedy wilgotność powietrza we wnętrzach jest niska, a dzięki tynkowi glinianemu przestrzenie te nie zostają wysuszone. W austriackim mieście Tattendorf znajduje się dom słomiany (Natur & Lehm), który na ścianach obwodowych ma tynk o grubości 5 cm. Wewnętrzne partycje są w większości ziemiste. Dom zaprojektowano jako pasywny z odzyskiem ciepła. W miesiącach zimowych występuje stosunkowo duża wymiana powietrza, dzięki czemu wnętrze stopniowo wysycha, ale materiał gliny powoduje, że wilgotność powietrza w miesiącach zimowych nie spada poniżej 40%.

Akumulacja ciepła należy również do pozytywnych właściwości struktury gliny . Pamiętasz, jak przyjemnie było w miesiącach letnich w starych ceglanych domach? Dlaczego nie jest tak w większości dzisiaj? Stare budynki zbudowano z solidnych cegieł, które były słabo ocieplone, ale miały doskonałe właściwości akumulacyjne. W przypadku współczesnych materiałów ceglanych jest dokładnie odwrotnie, a budynki te zachowują się bardziej jak lekkie drewniane budynki szkieletowe. Latem szybka się przegrzewają, zimną natomiast są zimne i nie trzymają ciepła. Ostatnio zaczęły pojawiać się coraz częściej domy z hybrydową konstrukcją, która zbudowana jest z drewnianej ramy domu. Wszystkich ściany wewnętrzne i zewnętrzne pokryte są materiałami, które mają dobre właściwości akumulacji ciepła. W szczególności stosuje się tu materiały gliniane, takie jak niepalone cegły i gliniany tynk.

Materiały z gliny są również interesujące ze względu na swoją stronę estetyczną i filozoficzną. Ponieważ jest to produkt naturalny, zazwyczaj nie zawiera żadnych chemikaliów. Człowiek jest przyciągnięty magią, aby ich dotknąć i stworzyć urocze budynki. Nie ma nic przyjemniejszego niż zatopić swoje ręce w błocie i rozpocząć modelowanie plastyczne na ścianie lub po prostu zaoblić ostre rogi w tynku glinianym, a tym samym nadać budynkowi osobisty wymiar do niego i przekonać siebie. Często jest to powrót do zabawnych lat dzieciństwa, kiedy chłopcy i dziewczęta robili babki w piaskownicy. Budynki z tynkami wapienno- -cementowymi lub gipsowymi nie pozwalają ludziom dotykać ich gołymi dłońmi podczas budowy. Nie chce, więc wybierać tych materiałów i ograniczać się do ich zwykłej funkcjonalnej strony, tworząc prostą i gładką powierzchnię do malowania. To w rzeczywistości budowanie na odwrót.

Historia budownictwa glinianego w Czechach

Pierwsza wzmianka w naszym kraju o korzystaniu z gliny, jako głównego materiału konstrukcyjnego występuje w XIII i XIV wieku, ale najszybszy wzrost masywnych konstrukcji ziemnych wystąpił w XVI i XVII wieku, kiedy to miały miejsce ogromne pożary na terenach o dominującej liczbie domów w tradycyjnej konstrukcji drewnianej. Wraz z pojawieniem się nowoczesnych materiałów budowlanych stopniowo postępował zanik budowy z materiałów z gliny , do tego stopnia że nie posiadamy norm na te materiały. Po 1989 r. w naszym kraju zaczęły pojawiać się próby przywrócenia tego materiału do praktyki budowlanej.

W 2006 roku pojawił się w Czechach pierwszy producent tynków glinianych, który zaczął sprzedawać pod nazwą Picas ( www.picas.cz ). Za granicą duża liczba firm zajmuje się produkcją tynków. Najbardziej znane to Claytec (Niemcy) oraz Tieraffio (Holandia)

Cegły gliniane – Istnieje wiele zalet tego materiału (gromadzenie ciepła, stworzenie zdrowego mikroklimatu). Nie nadają się one na ściany zewnętrzne z powodu nieodporności gliny na warunki atmosferyczne w szczególności na bezpośredni jego wpływ. Ze względu na tę negatywną cechę cegły niepalone w naszych szerokościach geograficznych, są budowane we wnętrzu tylko jako ściany nienośne. Cegły gliniane do budowy przegród mogą być produkowane samodzielnie lub zakupione w cegielni. Produkcja cegieł jest bardzo wymagająca i nieefektywna. Najpierw trzeba wykonać formy, w których będą kształtowane cegły. Następnie trzeba zrobić odpowiednią mieszankę z gliny, piasku i ewentualnie słomy. Zagęszczoną mieszaninę należy następnie pozostawić do wyschnięcia na kilka dni lub tygodni (w zależności od pogody), zanim zostanie ona użyta do murowania. O wiele łatwiej kupić taką cegłę niż samemu zrobić. Takiej cegły nie kupisz w składzie budowlanym, musisz rozejrzeć się za cegielniami, które wciąż robią cegły w starym stylu. W przeszłości proces robienia cegły zaczynał się jesienią. Glina była wydobywana i pozostawiana do składowania w hałdach przez całą zimę. Tak więc ziemia zachowała swoją wilgoć, a wietrzenie spowodowało rozkład cząstek gliny, zwiększając w ten sposób ich wiązanie. W przypadku małych cegielni istnieje także częściowa gwarancja, że używają tylko czystej gliny bez niepożądanych dodatków i co najważniejsze zachowują stabilną jakość. Cena ich jest bardzo korzystna. Tak zbudowana ściana jest następnie tynkowana glinianym tynkiem lub może pozostać nietynkowana. Coraz trudniej znaleźć odpowiednią cegielnie produkująca czystą cegłę glinianą.

Tynk gliniany – tworzy bardzo przytulne i przyjemne wnętrza. Mogą być wykonane z każdej gliny, która zawiera ił. Ich gospodarcza produkcja nie jest skomplikowana i jest szczególnie tania. Po prostu trzeba dokopać się do gliny , złożyć ją na pryzmie tak jak jest to w przypadku produkcji cegieł i przezimować. Następnie wiosną, glinę miesza się z piaskiem i słomą, można również dodać konopie.

Aby uniknąć pękania do mieszaniny dodaje się piasek, który pełni funkcję wypełniacza, co zmniejsza nadmierny skurcz. Słoma lub konopie pełnią funkcję rodzaju siatki wzmacniającej przeciwko pęknięciom w tynku. Czasami do mieszanki dodaje się łajno krowie i obornik, dzięki czemu tynk gliniany jest bardziej elastyczny i zawiera wiele różnych długości włókien. Wynika to z różnej długości przewodu pokarmowego tych zwierząt. Taką mieszankę należy mieszać w konwencjonalnym mieszalniku i konieczne jest użycie specjalnego urządzenia do mieszania lub wiertarki z trzepaczką do mieszania. W ten sposób można wytworzyć mieszaninę przeznaczoną do grubej warstwy o grubości 2-3 cm. Na tę warstwę nanosi się następnie w cieńszej warstwie tzw. drobny tynk. Jego przygotowanie jest takie samo jak w przypadku tynków szorstkich, z tym wyjątkiem, że glina powinna być pozbawiona większych kamieni. Często bardziej korzystne jest stosowanie już gotowego tynku dla tej warstwy, aby uzyskać profesjonalny wygląd. Producenci oferują pełną gamę naturalnie barwionych tynków od białej, ochry, żółtej, czerwonej, zielonej do czarnej.

Tynki gliniane są głównie używane we wnętrzach. W naszych warunkach klimatycznych nie należy używać tych materiałów w środowisku zewnętrznym. Jeśli zostanie tu użyty, należy unikać bezpośredniego kontaktu z deszczem lub wodą zraszającą i zaleca się regularne malowanie tynku. Możesz też użyć tak zwanej techniki wygładzania, która sprawia, że tynk gliniany staje się bardziej odporny na wodę. W tym przypadku tynk zachowuje swój naturalny wygląd.

Domy ze słomy – Nie tylko w Czechach, ale również w świecie w ostatnich czasach coraz częściej budowane są słomiane domy w których taki materiał jak glinę wykorzystuje się w maksymalnym stopniu. Domy mają konstrukcję drewnianą, pomiędzy którą wkładane są prasowane bele słomy, zastępując powszechnie stosowaną izolację cieplną (włókno mineralne lub szklane), wobec której mają one nieco gorsze właściwości izolacyjne. Biorąc pod uwagę, że grubość izolacji ze słomy wynosi około 40 cm, uzyskujemy wyniki znacznie powyżej aktualnych standardów cieplnych, a dom przechodzi do kategorii niskoenergetycznych konstrukcji. W połączeniu z glinianymi tynkami nie musimy nawet używać bariery paroizolacyjnej na ścianach obwodowych. W takich domach wewnętrzne przegrody są w większości wykonane z niewypalonych cegieł i otynkowane za pomocą glinianych tynków malowanych farbami kazeinowymi. Farby te charakteryzują się dobrą przepuszczalnością pary wodnej.

Zdjęcia