Pleśń na tynku glinianym

Project Managment

Pleśń na tynku glinianym
Glina jest jednym z materiałów, które nie wspierają powstawania się pleśni. Jednakże, jeśli zawiera ona domieszkę organiczną, prawdopodobne jest, że pleśń rozwinie się podczas budowy w pewnych warunkach, ale tylko do momentu, gdy materiał wyschnie i pozostanie suchy. Podczas tynkowania należy przestrzegać przerw technologicznych koniecznych do wysuszenia poszczególnych warstw. Warstwa 2-3 cm może schnąć przez tydzień do czternastu dni, w przypadku mieszanek o większej zawartości gliny może to wynosić ponad miesiąc! Przez cały ten czas należy zapewnić odpowiednią wentylację pomieszczenia, aby nadmiar wilgoci mógł zostać odprowadzony z powierzchni tynku.
W przeciwnym razie suszenie zostanie spowolnione i istnieje ryzyko powstania pleśni na powierzchni, szczególnie w przypadku tynków glinianych z substancją organiczną. Tynkowanie najlepiej rozpocząć wiosną, a zakończyć wczesną jesienią. We wnętrzu możemy zastosować osuszacze powietrzne i wentylatory. Wiadomo, że w pasywnym, drewnianym budynku na mokrych glinianych tynkach rosły nawet grzyby jadalne, właśnie dlatego, że tynki gliniane zawierały domieszkę słomy, a dom był szczelny i nie było odpowiedniej wentylacji. Dwa tygodnie ciepła i wilgoci we wnętrzu stworzyły idealne warunki dla rozwoju grzybów i pieśni. Po całkowitym wyschnięciu i oczyszczeniu ściany z grzybów i pleśni nie pojawiają one się już na tynku glinianym. Ścianę należy wyszczotkować i zdezynfekować np. alkoholem.

Aby uzyskać dobre warunki do wysychania, zaleca się, aby temperatura powietrza wynosiła powyżej 15 ° C, w przeciwnym razie suszenie odbywa się bardzo powoli. Uniknięcie tworzenia się pleśni jest możliwe, jeśli do mieszaniny dodaje się 1,5% wapna (objętościowo). Bardzo ważne jest utrzymanie tego stosunku, ponieważ przy mniejszym stosunku wapno nie dezynfekuje, wręcz przeciwnie, a dodatek wapna i cementu powoduje zmniejszenie wytrzymałości tynku glinianego. Przy większej zawartości 7% (objętości) zwiększa się wytrzymałość, ale więź pomiędzy minerałami ilastymi, które zastępują wapno i cement przestaje działać. Ale wtedy nie można mówić o tynkach glinianych, ale o glinie wapiennej lub glinie cementowej.
Na dłuższą metę lepiej jest, gdy wapno lub cement lub inne wzmacniacze nie są dodawane do glinianego tynku, ponieważ zawsze zmienia to charakterystykę glinianego tynku, który wtedy nie musi tworzyć odpowiedniego, naturalnego klimatu we wnętrzu.
Przeprowadziliśmy testy na tynkach glinianych, które trzymaliśmy przez 3 miesiące w stanie mokrym. Poniżej znajdziesz wynik tego testu.

a) tynk gliniany bez dodatku substancji organicznej
b) tynk gliniany z sieczką
c) tynk gliniany z sieczką i dodatkiem 0,5% wapna

Tynk gliniany z dodatkiem konopi

d) tynk gliniany z sieczką z dodatkiem wapnem 1%
e) tynk gliniany z sieczką z dodatkiem wapna 1,5%

Krzywa sorpcji pokazuje wpływ dodatku wapna 1,5% na zdolność kontroli wilgotności na glinianym tynku. Pomiary przeprowadzono w komorze klimatyzacyjnej w temperaturze 21 ° C i przy zwiększonej wilgotności powietrza z 43% do 76%, a po 48 godzinach zmniejszono ją do 43% przez 48 godzin. Materiał badano przy grubości 1,5 cm.