Desing tynków glinianych Picas

Desing tynków glinianych Picas

Project Managment

Desing tynków glinianych Picas

 

Od 13 do 14 września 2008 roku odbyły się warsztaty w Sun Street w pobliżu Hradczan zatytułowane ,, Design tynków glinianych„ prowadzone przez Ales i Michal Navratil. Było w sumie 14 osób, które dekorowały wnętrze domu w ogrodzie w ciągu 11 godzin. Zastosowano finalne tynki  gliniane, które były przygotowywane za pomocą różnych technik, aby ich powierzchnia nie wymagała dalszej obróbki lub pokrywania farbą. To wielka szkoda, jeśli używa się glinianego tynku we wnętrzu, który następnie pokrywa  się farbą. Tynk gliniany powinien być widoczny we wnętrzu i należy go postrzegać wszystkimi zmysłami. Kamień również nie pokrywa się z kolorem, dzięki czemu jego pełne piękno może się wyróżnić. Pod farbą nie będzie widać, czy pokryta warstwa jest gliną czy tynkiem cementowym . W domu w ogrodzie zastosowano trzy rodzaje tynków glinianych. Na środkowym pasku, przestrzeni wokół okien i sufitu zastosowano biały gliniany tynk, który osiąga biel prawie 80%. Ta biel jest porównywalna do zwykłych kolorów dyspersji. Tynk czerwony i żółty jest wykonany z brązowego glinianego tynku, do którego dodano naturalne pigmenty. Pigmentacja brązowego glinianego tynku może osiągnąć tylko kolory: żółty, czerwony, zielony, brązowy. Na przykład dla tego tynku glinianego trudno jest uzyskać niebieski kolor. Ten zabarwiony tynk ma nieco ciemniejszy odcień i nie może być stosowany w całym wnętrzu. Jeśli pigmenty zostaną nałożone na biały tynk, sytuacja wygląda inaczej. Otrzymane kolory są jasne i mogą być używane w całym wnętrzu. Jest jeszcze jeden rodzaj tynku, który jest najbardziej ceniony wśród ekspertów i są to tynki o naturalnym kolorze, do których nie dodaje się żadnego pigmentu. Ich kolorystyka jest osiągnięta przez naturalnie zabarwiony pigment. Zakres kolorów tych tynków jest bardzo ograniczony, ale bardziej doceniany. Dla różnych producentów można go znaleźć w odcieniach czerwieni, żółtego, zielonego, niebieskiego i białego.

Wszystkie powierzchnie w tym wnętrzu zostały wykonane techniką polerowania. Ta metoda obróbki powierzchni gliny okazała się najlepsza w praktyce. Taka powierzchnia jest bardzo gładka i twarda. Jego tworzenie jest bardzo proste. Po nałożeniu końcowego glinianego tynku na zwilżoną ścianę, odczekaj chwilę, zanim częściowo wyschnie. Następnie  za pomocą pacy sprężystej należy wygładzić powierzchnię poprzez wciśniecie ziaren piasku w strukturę iłu. Tynk jest bardzo przyjemny do oglądania i w dotyku. Nie dochodzi do obluzowywania się  luźnego piasku , co jest efektem niepożądanym w tynkach.

Ogólnie rzecz biorąc, najmocniejsze są tynki wykonane z gliny, w których przeważają gliny typu ilastego. W praktyce producenci oferują tynki bazowe, które mają przeważnie brązowy kolor. Najmniejsza twardość ma tynk z gliny kaolinowej. Różni producenci oferują je w kolorze białym, który można następnie zabarwić naturalnymi pigmentami. Dobrze jest pomyśleć z wyprzedzeniem o miejscu, w którym można zastosować tynk. Jeśli chcesz zwiększyć wytrzymałość białych tynków, możesz dodać do nich klej kazeinowy, ale w takim wypadku , bardzo osłabia się wchłanianie wilgoci z otoczenia. Taki tynk ma bardzo słabą reakcję. Wygląd będzie taki sam, ale wrażenie tynku będzie inne niż naturalnego (niestabilizowanego) tynku. To uczucie można porównać do tego, jak inaczej postrzegasz surowe i lakierowane drewno. Możliwe jest również dodawanie różnych rodzajów domieszek do glinianych tynków, które mogą pochodzić z łąki, lasu lub morza. Chciałbym ostrzec przed arbitralnym dodawaniem domieszek, dobrze jest skonsultować się z producentem w sprawie ich zastosowania. Pozwoli to uniknąć niepotrzebnych komplikacji.

 

W domu ogrodowym do czerwonego i żółtego tynku glinianego dodano ozdobną słomę, którą wciągnięto w drobne cząstki. Ta domieszka jest najbardziej łagodną dekoracją w tynku. Alternatywnie można również używać nasion traw i można je kupić w sklepie ogrodniczym. Uważaj jednak, aby ten tynk nie był mokry  przez długi czas, ponieważ może się zdarzyć tak ze wyrośnie Ci angielski trawnik na ścianie. Do białego tynku dodaliśmy także mieszaniny pokruszonych muszelek. Ta domieszka wytwarza małe powierzchnie błyszczące na powierzchni tynku, odbijające perłę. Różne przedmioty mogą być również osadzone w tynku.

W przypadku pracowni ogrodowej użyliśmy kamieniami, które tworzyły przejście pomiędzy poszczególnymi kolorami, a jednocześnie tworzyły nieskończoną linię wzdłuż całego pokoju. Przy drzwiach, na przykład, przechodzi on do podłogi i otaczają wejście wokół drzwi. Podczas osadzania obiektów w tynku glinianym dobrze jest pamiętać, że gliniany tynk nie jest klejem, dlatego konieczne jest umieszczenie przedmiotu w tynku na co najmniej ½ jego powierzchni. Na przykład w francuskiej restauracji na ścianie wisi obraz ze słonecznikami, a nasiona słonecznika są wbudowane w tynk, jakby spadały z obrazu. Efekt ten jest zamierzony i zarazem bardzo przyjemny.

Skrobanie tynków glinianych jest jedną z najbardziej wymagających technik, ale w domu w ogrodzie zarówno laicy, profesjonaliści walczyli z tą techniką. Ta praca została podjęta głównie przez kobiece ręce i efekt końcowy był znakomity. Pierwsza warstwa została wykonana z głęboko czerwonego tynku, który trzeba było zwilżyć i nałożyć na nią warstwę białego tynku. Za pomocą skrobaczki (używanej w ceramice) usunięto białą warstwę, pod którą widoczny był czerwony tynk, zgodnie z wcześniej narysowanym wzorem.

W tynkach glinianych równie dobrze można odciskać różnego rodzaju liście i rośliny. Wydrukowane w ten sposób na ścianie sprawią, że tynk będzie bardziej przyjemny dla osób przebywających w pomieszczeniu. Nowo nałożony tynk jest pozostawiony na ścianie tak, aby się nie kleił, a żeby jeszcze był trochę plastyczny. Umieść liść lub roślinę na tynku i dociśnij wałek do tynku.

Tynki gliniane posiadają magiczny urok, aby je dotykać i tworzyć w nich małe dzieła sztuki. Weź ten materiał i przenieś wyobraźnię z głowy w swoje dłonie. Odsuń się od tego, co mówią inni. Najważniejszą rzeczą jest twoje poczucie stworzonej pracy. Życzę wielu sukcesów w produkcji.

Wideo (tutaj)
   Artykuł na temat tego warsztatu (PDF 2.97 MB)

Tekst: Michal Navrátil
Zdjęcie: Archiwum RIGI i Aleša Dorazila